Ik heb eigenlijk geen idee of de term "Art Talk" wel bestaat. Maar hij beschrijft precies waarover ik het in dit bericht wil hebben: spreken over kunst, maar dan met de principes van Brain-Friendly teaching:

• 100% begrijpelijke input
• Herhaal voldoende (cirkelen), ga zeker niet te snel! TRAAG is het codewoord!
• Less is more en dat geldt zeker voor de nieuwe woorden die je aanbrengt. Het aantal nieuwe woorden hangt sterk af van het niveau van je groep. Hou daar rekening mee.
• Personaliseren werkt àltijd
• Elke output die je krijgt is goed, hoe beperkt ook. Het belangrijkste is dat de cursisten begrijpen wat je zegt.
• Forceer zeker geen output. 

Een tijdje geleden vertelde Anuschka De Coster heel enthousiast over haar online les waarin ze gewerkt had met het schilderij "De waarzegster" van Caravaggio.
Het leek me inderdaad een heel leuk idee om over een schilderij te vertellen in een online les, gebruik makend van CI-methodieken.
Dingen aanwijzen in het schilderij, verwoorden wat je ziet (input geven!) cirkelen, een verhaal 'zoeken' in het schilderij, ... Heel leuk om te doen!
Omdat ik het toch ook wel belangrijk vind om onze cursisten te laten kennismaken met de 'typische dingen van hier' - waaronder ook kunst - lijkt "De boerenbruiloft" van Pieter Bruegel de Oude mij wel een goede keuze. Het is één van zijn bekendste schilderijen (1568) waarmee hij wellicht wou aantonen hoe moeilijk het boerenleven hier in die tijd was. Je kan er héél veel over vertellen, maar je kan het ook beperkt houden, een beetje afhankelijk van de groep waarmee je werkt.

Projecteer de foto van het schilderij op het bord. Indien je online lesgeeft, kan je de foto (downloadbaar bestand onder de foto van het schilderij) gebruiken als virtuele achtergrond.
Een aantal dingen die je eventueel kan bespreken:

• Het feest vindt plaats in de schuur na het binnenhalen van de oogst. De muren van de schuur zijn volgeplakt met hooi (omwille van de koude?)
• De bruid zit voor een groen doek. Ze eet niet, ze praat niet. Niemand kijkt naar haar. Haar bruiloftskrans hangt boven haar.
• De bruidegom is wellicht de man die de kruiken vult.
• Het schilderij is geschilderd in een periode van slechte oogsten en veel plunderingen door soldaten. Dat kan je zien aan een aantal dingen.
  • Er wordt enkel pap en soep gegeven
  • Het bier dat geschonken wordt is licht van kleur (hoe donkerder, hoe duurder)
  • De mensen lachen niet
  • De doedelzakspeler heeft duidelijk honger en hoopt wellicht dat hij iets te eten krijgt
• Het kind vooraan heeft een veer van een pauw op haar muts. Het likt het kommetje uit.
• Het eten wordt opgediend op een oude deur
• De mensen brengen hun eigen bestek mee (lepel op de hoed, mes aan het riem)
• De doedelzakspelers zorgen voor muziek, maar niemand let op hen
• Iedereen praat en eet, maar niemand is vrolijk
• De man op de stoel met de leuning is wellicht de notaris die de akte moest opstellen
• Helemaal rechts zit een monnik die in gesprek is met een edelman. Dit is wellicht de landeigenaar.
• Een leuk weetje: er zit een foutje in het schilderij. De man die het eten draagt, heeft 3 benen.

Nogmaals, het spreekt voor zich dat je niet alles hoeft te bespreken. Dit zal afhangen van het niveau van je groep. Vergeet ook niet te cirkelen, maar overdrijf daar niet in. Bedoeling is om input te geven, niet om output te krijgen.
Je kan ook een paar leuke 'verhaallijnen' rond dit schilderij uitwerken. Wie zijn de mensen links op de foto? Waarom zitten zij niet aan de tafel? Zijn zij misschien niet uitgenodigd? Of is er niet genoeg plaats en moeten de gasten om de beurt eten? Waarover spreken de 2 mannen uiterst rechts op het schilderij? Waarom spreekt er niemand met de bruid? Spreekt zij misschien een andere taal? Zijn dat haar ouders die naast haar zitten? Of haar schoonouders? ...
En je kan het ook doortrekken naar de cursisten. Hoe vieren jullie een bruiloft? Welk eten wordt er geserveerd? Hoelang duurt een feest? Wie komt er naar dat feest? 
​Hier kan je echt heel wat mee doen!

Zomervakantie! En dus het moment bij uitstek om op zoek te gaan naar nieuwe, leuke verhalen. Ik had al een paar filmpjes bekeken van Mara The Storyteller en Diane Ferlatte, 2 schitterende dames die mij altijd heel erg inspireren, toen ik op de filmpjes van Stephen Clarke terechtkwam. Die man kan zò goed tekenen! Wow! Ik bleef kijken en ondertussen heb ik ze al bijna allemaal gezien. Eén verhaaltje vond ik echt wel heel leuk: "Het magische penseel" . 

Het verhaal is zeker niet voor een beginnersniveau. Het is immers niet zo eenvoudig en vrij lang. Stephen Clarke deed er meer dan een half uur over om het te vertellen en te tekenen.
Ik heb het verhaal meteen bewerkt en geprobeerd om het te tekenen. Al bij al is vrij makkelijk om te tekenen. Enkel het Chinese huis heb ik een paar keer moeten oefenen. De rest lukte zonder al te veel problemen. Hieronder zie je hoe ik het verhaal getekend heb.
En als je hier klikt, zie je Stephen Clarke aan het werk (filmpje).

Eer paar maanden geleden volgde ik bij Kirstin Plante en Carmen Meester een workshop over PQA. Ik had zowel Justin Slocum Bailey als Sabrina Sebban Janczak toen al aan het werk gezien in Agen, waar zij ook een PQA met ons deden en was dus al lang overtuigd van de waarde van deze methodiek. Reeds in de 1ste week van het schooljaar probeerde ik zelf een PQA met mijn cursisten te doen, maar viel dat even tegen! Al snel had ik door dat een goede PQA zoveel meer is dat een 'klasgesprek' met je cursisten. En dus was ik heel blij dat ik de kans kreeg om de workshop te volgen. Ik vind het nog steeds moeilijk om "goede vragen" voor een PQA te vinden, want met de vraag die je stelt, staat of valt immers je hele PQA. Heb jij dus al een heel leuke PQA met je cursisten gedaan, stuur mij dan zeker je vragen door. Je zou er mij een groot plezier mee doen!

Een tijdje geleden stelde ik de volgende vraag aan mijn cursisten: "Naar welk land zou jij graag eens gaan? Stel, je mag op reis gaan. Geld of papieren zijn geen probleem, je mag kiezen waar je gaat. Welk land is jouw favoriet? Naar welk land zou jij graag eens gaan?".
Iedereen kreeg een blad papier en kleurpotloden. Vervolgens vroeg ik hen om in het midden van het blad de vlag van dat land te tekenen (konden ze opzoeken via google op hun gsm).
Daarna stelde ik hen nog bijkomende vragen. De antwoorden op die vragen moesten zij tekenen rond de vlag. Om ervoor te zorgen dat iedereen de vragen goed begrepen had, gebruikte ik de onderstaande presentatie.
Terwijl zij tekenden liep ik rond en verwoordde ik wat zij getekend hadden. "Oh, jij wil graag eens naar Marokko gaan. En je wil met je man en je kinderen gaan. En ik zie dat je met de auto wil gaan. En je wil graag in de zomervakantie gaan. Wil je een vakantiehuis huren of wil je naar een hotel gaan?  ...". 
De vragen die ik a.d.h.v. de presentatie stelde, waren:

• Naar welk land wil je graag gaan?
• Wanneer wil je naar dat land gaan? In welk seizoen of in welke maand?
• Voor hoelang wil je daar naartoe gaan?
• Met wie wil je naar dat land gaan? Wil je graag alleen gaan of met je familie of je vrienden?
• Hoe wil je naar dat land gaan? Wil je met het vliegtuig of met de trein gaan? Met de bus of met de auto? Of wil je met fiets gaan? ... (dit kon ik allemaal makkelijk aanwijzen via de foto's op de presentatie)
• Als je in dat land bent, waar wil je dan verblijven? Wil je in dat land naar een hotel gaan? Of wil je een vakantiehuis huren? Of neem je de caravan of een tent mee? ... (kon ik ook makkelijk aanwijzen via de foto's op de presentatie)

Terwijl ik rondliep in de klas, checkte ik ook wie er naar een hotel zou gaan. Ik wou immers na de PQA een verhaaltje maken samen met hen over vakantie in een hotel. Mijn collega Marijke Renneboog had met haar cursisten al eens een TPRS-verhaaltje gedaan over een hotel en ze was daar heel enthousiast over. En dus wou ik dat ook wel eens uitproberen.
Wanneer iedereen klaar was met zijn/haar tekening, stelde ik nogmaals de vragen. Indien de cursisten niet meteen konden antwoorden, konden zij het antwoord op hun tekening tonen waarbij ik dan kon verwoorden wat er op de tekening stond. Wanneer ik merkte dat een cursist liever niet aan het woord was (niet iedereen staat immers graag in het middelpunt van de belangstelling), switchte ik meteen naar een andere cursist. Bij een sterkere cursist vroeg ik ook al eens: "​Waarom wil je naar dat land gaan? Wil je daar naartoe gaan omdat je het een mooi land vindt? Of wil je naar dat land gaan omdat het klimaat daar goed is? Of omdat het eten daar lekker is?". Die dingen kan je allemaal vrij goed uitbeelden.
Het resultaat was een heel fijn gesprek waarbij er heel veel input gegeven werd en de cursisten heel veel over zichzelf konden vertellen zonder veel woorden :-). De taalsterkere cursisten kwamen uitgebreid aan het woord, maar ook de taalzwakkere cursisten konden zich uitdrukken a.d.h.v. de tekeningen en de foto's.

Tijdens de PQA had ik al besloten dat Amir de hoofdrol zou spelen in ons verhaal. Hij had een prachtige tekening gemaakt. Hij zou met zijn gezin naar Zwitserland gaan - met het vliegtuig. Het zou tijdens de zomervakantie zijn, want dan hebben de kinderen geen school en hij zou er 3 weken willen blijven. Hij koos voor Zwitserland omdat je daar mooie wandelingen kan maken. Toen ik hem vroeg waar hij zou verblijven, zei hij meteen dat hij naar een "chique hotel" wou - "Ah ja, geld geen probleem, hé Janique", voegde hij er aan toe :-). Precies wat ik nodig had voor mijn verhaal.
Ik toonde meteen de dia van het "chique hotel" en daarmee was de toon voor de rest van het verhaal gezet. Toen de lift op de volgende dia kapot bleek te zijn en iedereen met de trap naar boven moest, kon Amir het zich zò voorstellen. De kinderen die om de haverklap zouden vragen: "Papa, zijn we er?", de jongste die hij zou moeten dragen, ... Hij zag het helemaal voor zich. En toen iedereen eindelijk boven was en ze aan hun 'zogezegde kamer' aankwamen zei ik op ietwat mysterieuze wijze: "Mensen, Amir, zijn vrouw en zijn kinderen staan eindelijk voor de deur van hun kamer, maar er is een probleem. Een groot probleem!. Wat denken jullie, wat is het probleem?" Waarop Abdullah prompt zei: "Sleutel kapot! Moet weer naar beneden!". Er werd besloten dat de vrouw en de kinderen boven zouden wachten en Amir alleen de trappen zou doen. Beneden aan de receptie kreeg hij uiteraard een andere kamer, maar ook daar was er een probleem!  Ik moest nooit veel vragen, want de klas zag genoeg problemen en probeerde mij met handen en voeten uit te leggen wat er in de volgende kamer aan de hand was. Alleen met de kakkerlak duurde het even voor ik begreep wat ze bedoelden :-). Ik had vooraf allerlei foto's van problemen bij elkaar gezocht, maar aan kakkerlakken had ik niet gedacht. Tja!
Uiteindelijk werd er beslist dat Amir de manager van het hotel er moest bijhalen en dat die alles zou terugbetalen en Amir en zijn familie naar een ander mooi en chique hotel mochten verhuizen. Einde verhaal :-). 
Het deed deugd om iedereen zo bezig te zien. Alle cursisten deden hun best om alles te begrijpen, hielpen elkaar daarbij, gebruikten handen en voeten om het verhaal te "maken", wat een fijne ervaring! Voor herhaling vatbaar, zou ik zeggen!
Na de les maakte ik een korte tekst over het verhaal. 

Hierboven links de "getekende antwoorden" bij de PQA (niet van Amir).
​Daarnaast een foto van de tekst die de cursisten de volgende les kregen.

De filmpjes van Bird Box zijn ideaal om te gebruiken voor een ClipChat!
Justin Slocum Bailey deed vorig jaar op de conferentie "A Witch in Agen" een ClipChat met het filmpje "The mower" van Bird Box Studio. Ik gebruikte hetzelfde filmpje in mijn groep en op min of meer dezelfde wijze. Ik liet mijn cursisten ook tekenen omdat ze nog in een Alfatraject zitten.
Met dank aan Justin die dit jaar trouwens opnieuw aan de conferentie zal deelnemen, zij het online deze keer.
Hoe ga je tewerk? Je maakt printscreens van je scherm op de opgegeven tijdstippen en je plakt deze in een presentatie. Omwille van auteursrechten kan ik deze presentatie hier niet opladen, maar in het document onder het filmpje zie je op welke momenten je best een printscreen neemt en hoe je concreet te werk kan gaan tijdens de ClipChat.
Ik zou echt aanraden om vooraf printscreens te nemen, want het filmpje gaat zò snel dat het moeilijk is om het net op het juiste moment te stoppen. En een printscreen nemen is echt niet zoveel werk. Bovendien kan je de presentatie vervolgens bewaren. Zet ook de link naar het filmpje in je presentatie zelf. Zo moet je op het moment zelf het filmpje niet meer gaan zoeken.
Bij elke printscreen beschrijf je vervolgens eerst wat je ziet en stel je daarna een paar vragen door te cirkelen. Let wel dat je het verhaal niet "kapot cirkelt"!

​Ik heb deze ClipChat gedaan nog voor we in lockdown gingen, maar ook online kan je met dit filmpje zeker werken. De cursisten kunnen hun tekening voor het scherm houden, zodat de andere cursisten ze kunnen zien. 
Opgelet: indien cursisten de les volgen met hun gsm, moet je hen wel even vragen om te swipen zodat ze de andere cursisten (en de tekeningen) kunnen zien.

Dit verhaal kreeg ik van Caluke van Hoften. Het is van oorsprong een Spaans volksverhaal.
Ik vind het een leuk verhaal om verschillende redenen: 

1. Het is grappig (ik hou niet zo van triestige verhalen of verhalen die 'slecht eindigen')
2. Je kan het heel makkelijk aanpassen aan een lager of hoger taalniveau
3. Het is echt een verhaal voor volwassenen.

Het verhaal zoals ik het kreeg van Caluke was iets moeilijker. Omdat mijn cursisten een laag taalniveau hebben, heb ik het een stuk vereenvoudigd.

Ik heb nog altijd heel veel schroom om te tekenen. Ik ben wel volop aan het oefenen want ik geloof heel erg in deze methodiek.  Maar ik probeer met kleine stapjes vooruit te gaan. Op zich kan ik wel tekenen, maar ik teken héél traag. En op zich is de bedoeling van het tekenen net dat je het vertellen vertraagt, maar als je te traag tekent, dan geraakt de flow uit het verhaal. En dat is ook weer niet goed. Vandaar de gulden middenweg die ik probeer te hanteren. De dingen die ik moeilijk vind om te tekenen, vervang ik door een foto of een tekening (die ik print en lamineer) en al de rest teken ik.
In dit geval heb ik tekeningen gezocht van de boer, de professor en de trein. Om het verhaal voldoende te vertragen, beschrijf ik beide personen terwijl ik alles aanwijs. Op die manier horen de cursisten de woorden 'boer' en 'professor' ook al een paar keer. Het woord 'trein' herhaal ik door een paar elementen toe te voegen aan het verhaal: 

• De trein rijdt door het bos (lekker makkelijk te tekenen)
• De trein rijdt langs een weide met een schaap (een koe was nog te moeilijk :-))
• De trein rijdt door de tunnel
• enz.​

Nog een goede tip die ik van Caluke kreeg: zorg dat je wat meer plaats hebt om de berg te tekenen. Teken de wagon eventueel helemaal rechts op het bord, zodat je links de berg kan tekenen. Het is immers heel belangrijk dat de cursisten de vraag van de boer begrijpen!

Vorige vrijdag keek ik naar de 4de webinar van "The Stories First Foundation", waarin Ignacio Almandoz een verhaal vertelde via Story-Listening. Ik vond het een leuk verhaal en ik wil het zeker eens vertellen in mijn klas! Ignacio wist ons nog te vertellen dat het verhaal oorspronkelijk van Tolstoj is.
Je kan hieronder naar het filmpje van Ignacio Almandoz kijken, waarin hij het verhaal vertelt.

Dit verhaal speelt zich volledig af in de verleden tijd. Het lijkt me dan ook eerder een verhaal voor een hoger taalniveau. 
Omdat de beer en het paard van plaats moeten wisselen, heb ik hier foto's gebruikt. Voor de rest teken ik alles. Hieronder een foto van mijn bord tijdens het oefenen. Ik moet elk verhaal vooraf een paar keer tekenen, anders lukt het mij niet in de klas, vandaar dat er enkel tekeningen en foto's te zien zijn op het bord en geen geschreven woorden. De foto is ongeveer in de helft van het verhaal gemaakt. 

Een tijdje geleden kreeg ik van Alike Last een filmpje toegestuurd - Dankjewel, Alike!
​Het was een verhaal van Anansi, verteld door Mara The Storyteller. Ik was meteen verkocht. De manier waarop Mara het verhaal vertelt is gewoonweg subliem! Het is niet zo een eenvoudig verhaal én bovendien in het Engels, maar Mara beeldt héél veel uit en haar mimiek en intonatie zijn dermate goed dat ik het verhaal toch vrij goed kon begrijpen. Er wordt heel veel over eten gesproken, meer bepaald over de Afrikaanse keuken. Dat vind ik een heel leuke insteek voor een les, zeker wanneer je een groep hebt met meerdere Afrikaanse cursisten.

Het verhaal zoals Mara the Storyteller het vertelt, is vrij lang en complex. Om die reden heb ik het wat vereenvoudigd. Ik gebruik ook foto's van de typische Afrikaanse gerechten waarover gesproken wordt, dit om het verhaal beter te kunnen 'illustreren'.
Ik had geen idee hoe ik dit verhaal moest tekenen. En dus ben ik even te rade gegaan bij mijn collega Marijke Renneboog, die het meteen voor mij tekende. Bij deze een dikke merci aan Marijke!

In de video hieronder zie je hoe Mara The Storyteller het verhaal vertelt. Een echte aanrader! Ze is, zoals haar naam het zegt, een storyteller en geen leerkracht die een taal aanleert via storylistening, maar toch zou ik het iedereen aanraden om haar video eens te bekijken. Super gewoon!

"De braadpan van Peter" is een van mijn favoriete verhalen. Het is een bewerking van een verhaal van Nasreddin Hoca. Heel veel cursisten kennen het, net omdat het een volksverhaal is dat van generatie op generatie doorverteld wordt.

Ik gebruik slechts 2 foto's tijdens het vertellen van de pan. Eén foto om het woord "oud" te verklaren en een foto van een kalender om de dagen visueel te kunnen 'tellen'. Voor de rest teken ik het volledige verhaal.

Hierboven zien jullie het verhaal zoals ik het meestal teken tijdens het vertellen. Ik ben van plan om volgend schooljaar een "verhalenboek" bij te houden waarin ik dan alle verhalen die ik in de klas verteld heb, wil tekenen. Zo kunnen de cursisten tijdens de pauze nog eens de verhalen herbekijken. Op het einde van het schooljaar wil ik het verhalenboek dan "verloten" via een muzikaal pakket of zo.

Zo te zien heeft Google Meet grootse plannen! Ze gaan volledig ZOOM achterna. Virtuele background, breakout rooms, digital whiteboard, hand opsteken, polls, ... . Het is duidelijk waar ze de mosterd gehaald hebben.
Laat ons hopen dat ze nu ook geen last krijgen van "meetbombing" (zoals ZOOM een tijdje geleden te kampen had met zoombombing).
Nu, als dit er inderdaad komt, zou dit fantastisch zijn om te integreren met google classroom!

Vorige donderdag heb ik het boek "Het verhaal van Mariam" voorgelezen. Ik weet uit ervaring dat de meeste cursisten dit een leuk verhaal vinden.
"Het verhaal van Mariam" is een beeldboek en op elk blad staat een foto. Super om te gebruiken tijdens een online les. Je kan de foto voor het scherm houden, dingen op de foto aanwijzen, vragen stellen, ... . Het verhaal was op zich nog iets te moeilijk voor mijn groep, maar doordat ik het voorlas en zij de tekst niet konden zien, kon ik de zinnen makkelijk 'aanpassen'. Moeilijke zinnen weglaten of aanpassen, woorden weglaten of net toevoegen, ... er zijn veel manieren om het verhaal wel toegankelijk te maken voor je groep. En heel veel voorbereiding vraagt het op zich niet (je moet het verhaal uiteraard wel kennen en op zijn minst vooraf gelezen hebben zodat je weet bij welke dingen je zal moeten stilstaan, wat je eventueel zal moeten tekenen, (of een extra foto bij tonen) ... om de betekenis van de tekst duidelijk te krijgen. Mijn cursisten vonden het alleszins heel leuk en ik vond het zelf ook heel erg voor herhaling vatbaar.

"De egel en de haas" is een sprookje van de gebroeders Grimm. Ik zag onlangs hoe Rachel Salvi dit op een schitterende wijze vertelde. Ze maakte er ook een filmpje bij.
Voorafgaand aan het verhaal nam Rachel een interview af met een "egel" en vertelde ze ook een paar interessante weetjes over de egel. Het is een super leuk filmpje geworden. Ik ben alvast een grote fan van haar! Zoals zij de "input comprehensible kan maken", zijn er niet veel.

Het verhaal is vrij lang en ook hier weer gebruik ik een combinatie van tekeningen en foto's.
Ik zet hieronder ook de video van  Rachel Salvi. Ik zou het echt aanraden om die video eens te bekijken. Ik heb er alleszins heel veel uitgeleerd. Rachel gebruikt trouwens ook een combinatie van foto's, tekeningen, voorwerpen en tekeningen tijdens het vertellen.
Ik ben niet zo handig om een haas en egels in elkaar te knutselen, vandaar dat ik voor de haas en de egeltjes foto's gebruik. Maar voor de rest hou ik mij aan haar manier van vertellen en teken ik het verhaal op dezelfde manier. Onder het motto: iets wat goed is, moet je niet veranderen.
Toch nog even Rachel bedanken voor haar inspirerende filmpjes!
Onder haar filmpje zie je de foto's van mijn whiteboard met daarop de tekeningen. Ik heb een whiteboard dat je kan kantelen, waardoor ik aan de ene kant de keuken en tuin van de egeltjes kan tekenen, en aan de andere kant het veld. Ideaal.

Als voorbereiding op het verhaal laat je de geluiden in het audiofragment 1 horen. De cursisten moeten raden welke geluiden ze horen. Het zijn allemaal geluiden 'in het huis'.
De geluiden zijn:

1. Een deksel van de vuilbak dat valt
2. Iemand loopt de trap af
3. Iemand dekt de tafel
4. Een tapijt kloppen
5. Groenten snijden
6. De magnetronoven
7. Iemand veegt de vloer
8. De stofzuiger
9. Iemand gooit een emmer water leeg
10. Een deur die open en dicht gaat

Tip: Gebruik eventueel de foto's in het downloadbaar bestand hieronder als hulpmiddel.

Vorig jaar probeerde ik dit verhaal in de les, maar het tekenen ging mij niet goed af (de eerlijkheid gebiedt mij ook om te zeggen dat ik het eigenlijk onvoldoende voorbereid had). Om die reden heb ik er foto's bij gezocht, waardoor ik nu een deel van het verhaal teken en voor de rest met foto's werk.

​Oh jee! We zitten al in de maand juni. Amper nog een maand en het schooljaar is voorbij!
Ik ga niet genoeg tijd hebben om alles uit te proberen, vrees ik. Ik zou zo graag nog eens een OneWordImage doen met mijn cursisten. In de klas heb ik dat wel al gedaan. Ik vind dat een heel leuke werkvorm - helemaal op mijn lijf geschreven!
Maar online weet ik niet zo goed of dat zal lukken. Zeker gezien het feit dat vrijwel alle cursisten de les op hun smartphone volgen. De interactie met de andere cursisten is daardoor een stuk kleiner. Voor een verhaal met StoryListening is dat minder erg, maar voor een OWI vind ik die interactie wel belangrijk.
Bovendien weet ik niet of iedereen thuis wel kleurpotloden heeft. Ik denk er aan om het even op een andere manier aan te pakken. In plaats van de cursisten te laten tekenen, zou ik zelf tekenen. En ik zou ook een OWI rond een persoon willen maken, wat op zich dan eigenlijk geen OWI is. Maar goed, we zien wel.
Mijn collega Marijke is bereid om de online les bij te wonen en achteraf feedback te geven. Daar kijk ik wel naar uit.
Bij een 'life' OWI in de klas gebruik ik de onderstaande PowerPoint. Ik denk dat ik de dia's nu ga uitprinten en die zo tonen voor het scherm.

Via mijn collega Simon Uyttendaele leerde ik de filmpjes van Minuscule kennen. L'artiste vind ik persoonlijk een 'juweeltje' om te MovieTalken.
Ik heb vooraf 8 printscreens genomen van het filmpje. Omwille van auteursrechten kan ik ze hier niet delen, maar ik kan jullie wel meegeven dat ik ze op de volgende tijdstippen in het filmpje genomen heb:

1. op 16 sec
2. op 24 sec
3. op 42 sec
4. op 48 sec
5. op 1 min 04 sec
6. op 1 min 08 sec
7. op 1 min 18 sec

Ik heb de printscreens als jpeg bewaard en getoond als virtuele achtergrond. Dit lukt niet als je computer al wat ouder is en je geen green screen hebt. In dat geval kan je de foto's in een PowerPoint Presentatie zetten en die delen via screen share. Of je kan ze printen en tonen door ze voor je scherm te houden. Soms is de gemakkelijkste oplossing nog de beste :-)!
​
Clipchat is goed te vergelijken met TPRS in die zin dat je het verhaal gaat 'vragen' (zij het advh de printscreens). Je past ook de techniek 'cirkelen' toe, al moet je er wel voor zorgen dat je het verhaal niet 'kapot cirkelt'. Trop is teveel! De cursisten moeten eigenlijk het verhaal een beetje 'raden' doordat ze bij elke volgende printscreen iets meer informatie krijgen.
Op de laatste printscreen zien ze dat de spin iets gaat tekenen. Ik vraag mijn cursisten datgene dat zij denken dat de spin gaat tekenen, ook te tekenen op een blad. Dit wordt dan klassikaal besproken.
Pas daarna wordt het volledig filmpje (met de plot) getoond.
Tegen de volgende les kan je bij elke printscreen een paar zinnen schrijven, zodat ze het verhaal ook kunnen lezen.

Deze avond gaven Stephen Krashen en Beniko Mason deel 1 van hun reeks seminars over Comprehensible Input en Story-Listening. Wie het gemist heeft, kan deel 1 hier nog eens bekijken.

Tijdens de seminar gaf iemand ook een goede tip ivm een boek over tekenen (speciaal voor leerkrachten). Dit boek kan je gratis downloaden op het internet. Ik ben meteen op zoek gegaan :-).
Hieronder de link en het boek: 
​https://www.scribd.com/doc/236958931/1000-Pictures-for-Teachers-to-Copy

De gemakkelijkste manier om je cursisten uit te nodigen naar je online les is hen een berichtje met daarin de link naar je online Zoom meeting te sturen. Maar niet iedereen is er zo tuk op om een WhatsAppgroepje te starten met zijn of haar cursisten. Uiteindelijk geef je daarmee ook een stuk "van je privé" vrij.
Mijn collega Marijke en ik waren gisteren wat aan het brainstormen. Plots bracht ze die WhatsAppgroep ter sprake. "Moest het nu mogelijk zijn om de cursisten uit te nodigen zonder een WhatsAppgroep!". Het bleef de hele tijd door mijn hoofd malen.
En er is een oplossing - met dank aan Marijke!!!

Je kan net zo goed werken met een blog. Zo'n blog hoeft echt niet veel voor te stellen. Eén enkele pagina met één enkel berichtje volstaat eigenlijk. Het is aan te raden om bij de instellingen 'onvindbaar voor zoekmachines" aan te klikken. Als je je blog daarenboven een naam geeft die niet (snel) als zoekterm zal ingegeven worden, dan is de kans héél miniem dat hij ooit zal aangeklikt worden door iemand die de link niet heeft.

Je zorgt ervoor dat er ergens op je blog (hetzij in een bericht, hetzij in de zijbalk) een foto staat (maakt eigenlijk niet uit welke foto) die je met een link kan verbinden naar je online zoom meeting. En dan spreek je met je cursisten af op welke dagen ze online les hebben en om hoe laat. Jij zorgt ervoor dat, op het moment dat je online les begint, de foto gelinkt is naar je online les. Je cursisten surfen bij de start van de les naar je blog en klikken dan op de afgesproken foto. En de les kan beginnen!

Nu heb je 2 mogelijkheden:

1. Ofwel werk je met een personal meeting ID (altijd dezelfde link) en plak je die eenmalig vast aan je foto. 
   ​Voordeel: je moet dit maar éénmalig doen en voor de rest moet je niets meer doen, ook bij de volgende lessen niet meer.
   Nadeel: De veiligheid is niet 100% gegarandeerd. De link blijft er immers staan, ook als de les afgelopen is.
2. Ofwel laat je Zoom telkens een nieuwe uitnodigingslink genereren en plak je deze link voor élke les vast aan je foto.
   Voordeel: dit is de veiligste manier van werken.
   Nadeel: voor elke les begint, moet je naar je dashboard van Weebly gaan en de link van je foto veranderen. Als je computer al iets ouder is en wat trager werkt, dan ben je al snel 5 tot 10 minuten kwijt.

Sowieso (en ZEKER bij de 1ste mogelijkheid) zou ik aanraden om met de wachtkamer te werken (zie filmpje over instellingen). Dan kan niemand zomaar jouw meeting room binnenkomen, want jij moet iedereen handmatig binnenlaten (is op 1 seconde gebeurd, hoor!).
Bovendien zou ik de settings van Zoom ook zo instellen dat niemand je scherm kan delen. Indien een ongenode gast toch je les zou willen binnenkomen, dan maak je het hem/haar op die manier quasi onmogelijk.

Ter illustratie heb ik de volgende blog gemaakt: https://dolvjan.weebly.com
In dit geval zou je met je cursisten kunnen afspreken dat zij op de foto van de computer moeten klikken. 

Je zal merken dat de blog:

• een naam heeft met weinig betekenis 
• quasi leeg is (op 1 bericht en 1 fotootje na)

Ik ben het gewend om met Weebly te werken, maar ik vermoed dat je met een andere provider net zoiets kan doen. 
Er kruipt bovendien héél weinig tijd in om zo een blog te maken en het werk om die blog te maken is eenmalig. Eens je de blog hebt, kan je hem blijven gebruiken.

In dit filmpje vertel ik wat meer over Zoom en waarom ik Zoom zo geschikt vind om online les te geven. Heb je toch nog vragen? Klik dan op "Reacties" waar je je vraag kan typen.

​Hieronder een fragmentje uit mijn les ter illustratie:

Dit weekend kreeg ik van Caluke van Hoften het schitterende verhaaltje "Meneer Soufflé en mevrouw Kaas" doorgestuurd. Ze zat er wat mee omdat het "nog niet netjes afgewerkt was". Echt niet nodig, Caluke! Ik ben er super blij mee. Input en ideeën heb ik nodig, meer niet. Foto's zoeken of de tekst wat bijwerken, dat is het minste. Dat is zo klaar.
Het verhaal werd geschreven door Ben David Rose, of beter gezegd: oorspronkelijk werd het geschreven door één van zijn studenten en hij bewerkte dit verhaal tot was het nu is.
Ik heb ondertussen - op aanraden van Caluke - ook het filmpje van Consuelo Palencia bekeken. Ik zou er blijven naar kijken. Die vertelt op zò een leuke manier! Ondertussen hoorde ik dat het verhaaltje oorspronkelijk geschreven werd door Ben David Rose. 

Ondertussen heb ik al een paar verhalen verteld en ik heb steeds meer het gevoel dat mijn cursisten er dol op zijn. Dit werkt echt! Vooral op de manier hoe wij het doen: 

• Het verhaal vertellen
• De tekeningen/foto's nog eens laten benoemen
• Vragen stellen die indirect gerelateerd zijn aan het verhaal en waarover ze iets kunnen zeggen. Bij het verhaal van de luie os en de ezel liet ik hen bijvoorbeeld vertellen waar zij woonden vroeger en of ze dieren hadden.
• Na de les een foto van het bord en de tekst (soms met foto's van de "nieuwe" woorden erbij doorsturen met WhatsApp
• Het verhaal nog eens voorlezen via een WhatsApp spraakbericht

Ik vind het ook altijd leuk om eens met collega's te brainstormen. Een babbel met mijn collega's Marijke, Myriam, Anuschka, Fatiha, ..., het kan zo'n deugd doen. En dan zit ik weer boordevol nieuwe ideeën. Dikke knuffel aan al mijn ideeëncollega's!

​Deze van oorsprong Egyptische fabel vind je in verschillende varianten. Wellicht is het een bewerking van een verhaal van 1001 nachten. Wanneer ik dit verhaal vertel, combineer ik foto's met tekeningen. Ik kan me dan meer focussen op het verhaal en op de details die ik teken, net omdat ik niet voortdurend de os en de ezel moet tekenen. Op de foto van mijn bord zie je hoe dat in zijn werk gaat.

Ik voel me blij als een kind dat zijn Sinterklaasgeschenk gekregen heeft want ik heb ook een prachtig geschenk gekregen van manlief en mijn schatten van kinderen (hartjes zijn speciaal voor hen getekend): een ECHT whiteboard met alle toebehoren daarbij. Ongeveer even groot als het bord in de klas én verplaatsbaar (op wieltjes). Super, gewoon.
​Nu is het voor écht echt :-)
Merci Johan, Ben, Tim, Lisa, Olivier en Matteo'tje voor dit fantastische geschenk! ​

Tot nog toe behielp ik mezelf met een whiteboard dat ik zelf in elkaar geknutseld had. Een oude plank, daarop een stuk wit tafelpapier bevestigd en dààrop een stuk plastiek gelegd.
En dan alles goed vastgemaakt met zo van die zware tape (rondom rond zodat noch het papier, noch de plastiek van plaats kon verschuiven).
Het werkte op zich wel goed, maar ik moest die plank telkens weer op de tafel zetten en er na de les weer afhalen. En met mijn schouderproblemen was dat toch niet je dat!

ZOOM heeft heel wat negatieve kritiek te verwerken gekregen. Een paar weken kregen ze te maken met "Zoombombing". Op KlasCement vond ik een artikel hierover en dat heeft mij wel wat gerustgesteld. Zoom is veilig én niet veilig. Alles hangt af van je instellingen.
Nu, wat heb ik geleerd uit dat document?

1. Zoombombing betekent dat er ongenode gasten je sessie komen verstoren. Maar je kan ervoor zorgen dat niet zomaar iedereen je sessie binnen kan. Je kan zelfs héél veel doen om dit te voorkomen, MAAR je moet dit wel instellen.
2. Opnames van ZOOM worden opgeslagen op een relatief onveilige cloud. Zelf sla ik mijn opnames nooit op in de cloud. Ik vertrouw dat sowieso niet. Al mijn opnames bewaar ik op mijn computer en als ik iets wil delen, dan zet ik dat filmpje op YouTube (kan ook verborgen) en deel ik dat filmpje dan via een link.
   Ook de plaats waar je je zoomopnames kan opslaan, kan je instellen in de 'settings' van je account. Bovendien stel ik de settings zo in dat enkel ik de meeting kan opnemen.
3. Nog volgens het artikel van KlasCement is er geen risico voor de bescherming van persoonsgegevens. Maar sowieso zou ik voorzichtig zijn met het tonen van persoonlijke documenten of zo via een zoommeeting.

Belofte maakt schuld en dus moest ik mijn cursisten vandaag "trakteren" op een stukje muziek. Ik stond gewoon met trillende handen te spelen. Ik speel immers nooit ofte nooit life voor iemand anders. Muziek spelen, dat is iets dat ik altijd doe met de koptelefoon op zodat niemand mij kan horen spelen. En wanneer ik een liedje maak voor de lessen, neem ik dat op met de synthesizer. Ik was echt heel nerveus, maar de cursisten vonden het super. Alweer een applaus gekregen. Ik word verwend de laatste tijd :-) !

Daarna heb ik het verhaal van de stenen vogel verteld. Ook nu weer waren ze heel enthousiast. Het is dan ook een prachtig verhaal. Bij dit verhaal heb ik tijdens het vertellen alles getekend. Enkel hier en daar heb ik een foto getoond, vooraleer ik het betreffende woord tekende (kwestie van er zeker van te zijn dat ze mij goed begrepen - mijn tekeningen zijn immers niet altijd even duidelijk). Ik had het verhaal tijdens het vertellen opgenomen en het daarna per ongeluk gewist. Zo jammer - het was nu eens goed gelukt  :-( ​
Ik voel me wel stilaan zekerder in het tekenen. Al vind ik de combinatie van tekeningen en foto's ook heel leuk.
​Dat heeft iets, vind ik.

​Deze 2 foto's (tekst met daarin de foto's (moeilijke woorden) verwerkt) stuurde ik via WhatsApp door na de les. Tegelijkertijd heb ik de tekst nog eens voorgelezen in een WhatsApp spraakbericht. ​